Το Rosmarinus officinalis, κοινώς γνωστό ως δεντρολίβανο, είναι ένα πολυετές βότανο με αρωματικά, βελονοειδή φύλλα και λευκά, ροζ, μοβ ή μπλε άνθη. Ανήκει στην οικογένεια της μέντας (Lamiaceae) και είναι εγγενές στην περιοχή της Μεσογείου. Το δεντρολίβανο χρησιμοποιείται ευρέως ως γαστρονομικό βότανο για να αρωματίσει μια ποικιλία πιάτων, όπως κρέατα, λαχανικά και ψωμί. Χρησιμοποιείται επίσης στην παραδοσιακή βοτανοθεραπεία για τα πιθανά οφέλη για την υγεία, όπως η βελτίωση της πέψης και της μνήμης. Επιπλέον, το δεντρολίβανο εκτιμάται για τις αρωματικές του ιδιότητες και χρησιμοποιείται συχνά στην αρωματοθεραπεία και την αρωματοποιία.

Το Salvia officinalis, κοινώς γνωστό ως φασκόμηλο, είναι ένα πολυετές βότανο της οικογένειας της μέντας (Lamiaceae) που είναι εγγενές στην περιοχή της Μεσογείου. Καλλιεργείται ευρέως για τις μαγειρικές και φαρμακευτικές του χρήσεις. Το φασκόμηλο είναι γνωστό για τα αρωματικά του φύλλα, τα οποία χρησιμοποιούνται ως γαστρονομικό βότανο για να αρωματίσουν διάφορα πιάτα, όπως κρέατα, γεμιστά και σάλτσες. Εκτός από τις μαγειρικές του εφαρμογές, το φασκόμηλο χρησιμοποιείται επίσης στην παραδοσιακή βοτανοθεραπεία για τα πιθανά οφέλη για την υγεία, όπως οι αντιοξειδωτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητές του.

Το Ficus carica, κοινώς γνωστό ως το κοινό σύκο, είναι ένα είδος ανθοφόρου φυτού της οικογένειας της μουριάς (Moraceae). Είναι εγγενές στη Μέση Ανατολή και τη δυτική Ασία, αλλά καλλιεργείται σε πολλές περιοχές σε όλο τον κόσμο για τον βρώσιμο καρπό του. Η συκιά είναι γνωστή για τα χαρακτηριστικά λοβωτά φύλλα της και τους γλυκούς καρπούς σε σχήμα αχλαδιού, που μπορούν να καταναλωθούν φρέσκα ή αποξηραμένα. Το Ficus carica καλλιεργείται εδώ και χιλιάδες χρόνια και έχει πολιτιστική και μαγειρική σημασία σε διάφορες κοινωνίες. Ο καρπός του κοινού σύκου δεν απολαμβάνεται μόνο φρέσκος αλλά χρησιμοποιείται επίσης στη μαγειρική, το ψήσιμο και ως πηγή διατροφής.

Το Morus είναι ένα γένος ανθοφόρων φυτών της οικογένειας Moraceae, το οποίο περιλαμβάνει είδη κοινώς γνωστά ως μουριές. Αυτά τα φυτά είναι εγγενή στην Ασία, την Αφρική, την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Το πιο γνωστό είδος είναι το Morus alba, η λευκή μουριά, που καλλιεργείται για τους γλυκούς και ζουμερούς καρπούς της. Οι μουριές είναι πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά, όπως βιταμίνη C, βιταμίνη Κ και αντιοξειδωτικά. Συχνά τρώγονται φρέσκα, αποξηραμένα ή χρησιμοποιούνται σε διάφορα γαστρονομικά πιάτα όπως μαρμελάδες, πίτες και επιδόρπια. Επιπλέον, τα φύλλα μουριάς χρησιμοποιούνται μερικές φορές στην παραδοσιακή ιατρική και ως τροφή για μεταξοσκώληκες στη σηροτροφία.

Η ποικιλία Αθηνολιά λέγεται επίσης Ματσολιά ή Μαστοειδής, Μουρτολιά και Τσουνάτη. Θεωρείτε ποικιλία μικρόκαρπη έως μεσόκαρπη με μεγάλη ανάπτυξη τα δέντρα της αλλά με μέτρια παραγωγή. Απαιτεί καλό έδαφος και καλλιεργητικές φροντίδες (λίπασμα, καθάρισμα χόρτων, κλπ) και είναι αρκετά ανθεκτική στο κρύο. Παράγει κάθε δυο χρόνια καρπό, ανθίζει μετά τα μέσα Μαΐου, έχει όψιμη ωρίμανση Δεκέμβρης-Ιανουάριος και είναι η μόνη ποικιλία που καλλιεργείται και σε ψηλό υψόμετρο, μέχρι 1.000 μ. Τα δέντρα της φτάνουν τα 10 μέτρα ύψος και έχουν μυτερά φύλλα. Ο καρπός είναι κωνικός, λίγο καμπουρωτός, χρώματος μαύρο ή μαύρος-μωβ όταν είναι ώριμος με περιεκτικότητα σε λάδι 20-30%. Πολλοί την θεωρούν ποικιλία μικτής χρήσης, δίνει όμως λάδι εκλεκτής ποιότητας λεπτόρρευστο και κεχριμπαρένιο χρώμα. Σε περιοχές με πρώιμους παγετούς η συγκομιδή γίνεται νωρίτερα, από τα μέσα Νοεμβρίου, δίνοντας εξαιρετικής ποιότητας αγουρέλαιο το οποίο μπορεί να καταναλωθεί από τον επόμενο Απρίλιο.

Olea europaea var. Το microcarpa alba είναι μια ποικιλία της ελιάς (Olea europaea) γνωστή για το μικρό μέγεθος των καρπών της και τον λευκό ή ανοιχτόχρωμο καρπό της. Αυτή η ποικιλία είναι μια ποικιλία του είδους της ελιάς και συχνά καλλιεργείται για διακοσμητικούς σκοπούς ή ως νάνος ελιάς κατάλληλη για μικρούς κήπους ή δοχεία. Η ονομασία “alba” αναφέρεται χαρακτηριστικά στον λευκό ή ανοιχτόχρωμο καρπό που χαρακτηρίζει τη συγκεκριμένη ποικιλία. Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι τα ειδικά χαρακτηριστικά και οι απαιτήσεις καλλιέργειας του Olea europaea var. Το microcarpa alba μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την περιοχή και τις συνθήκες ανάπτυξης.

Η Satureja montana, κοινώς γνωστή ως χειμερινή αλμυρή, είναι ένα πολυετές βότανο που ανήκει στην οικογένεια της μέντας. Είναι εγγενές στη νότια Ευρώπη και την περιοχή της Μεσογείου. Το χειμωνιάτικο αλμυρό είναι γνωστό για τα αρωματικά του φύλλα που χρησιμοποιούνται σε μαγειρικά πιάτα για αρωματισμό. Πιστεύεται επίσης ότι έχει φαρμακευτικές ιδιότητες και έχει χρησιμοποιηθεί στην παραδοσιακή ιατρική για διάφορους σκοπούς.

Το Cynara cardunculus, κοινώς γνωστό ως cardoon, είναι ένα πολυετές φυτό που σχετίζεται στενά με την αγκινάρα. Είναι εγγενές στην περιοχή της Μεσογείου και καλλιεργείται για τους βρώσιμους μίσχους και τα μπουμπούκια ανθέων. Το φυτό είναι γνωστό για τα μεγάλα, αιχμηρά φύλλα και τα μοβ άνθη του. Το Cardoon χρησιμοποιείται σε μαγειρικά πιάτα, ιδιαίτερα στη μεσογειακή κουζίνα, και πιστεύεται επίσης ότι έχει φαρμακευτικές ιδιότητες.

Το Prunus είναι ένα γένος φυτών που περιλαμβάνει μια ποικιλία ειδών όπως κεράσια, δαμάσκηνα, ροδάκινα και αμύγδαλα. Αυτά τα φυτά είναι γνωστά για τους εδώδιμους καρπούς τους και καλλιεργούνται τόσο για εμπορικούς όσο και για διακοσμητικούς σκοπούς. Τα είδη Prunus είναι ευρέως διανεμημένα σε εύκρατες περιοχές και εκτιμώνται για την παραγωγή καρπών τους, καθώς και για τις αισθητικές τους ιδιότητες στον εξωραϊσμό και την κηπουρική.

Το Cydonia oblonga, κοινώς γνωστό ως κυδώνι, είναι ένα καρποφόρο δέντρο της οικογένειας Rosaceae. Είναι εγγενές στη Νοτιοδυτική Ασία και τη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Ο καρπός του κυδωνιού είναι συνήθως μεγάλος, κίτρινος και αρωματικός, με σκληρή και στυφή σάρκα. Τα κυδώνια χρησιμοποιούνται συχνά στη μαγειρική και το ψήσιμο, ιδιαίτερα σε κονσέρβες, μαρμελάδες και επιδόρπια. Εκτιμώνται επίσης για την υψηλή περιεκτικότητά τους σε πηκτίνη, που τα καθιστά κατάλληλα για την παρασκευή ζελέ και μαρμελάδων.